TÜRKİYE’NİN EVRİMİ ALGILAMASI 

Prof. Dr. Ali DEMİRSOY 

Hacettepe Üniversitesi, Fen Fakültesi, Biyoloji Bölümü, ANKARA 

Zorluk nerede? 

• Halkımızın evrim algılayışının ne olduğunu anlatmam talep edildi. İlk etapta böyle bir talep, çok masumene bir yaklaşımla, sadece 42 yıllık bir hocanın gözleminin ve tespitinin ne olduğunu anlamaya yönelik gibi görünmekteydi. Ancak, gerçekten 42 yıllık uğraşı ve deneyim, bunun zannedildiği kadar kolay olmadığını bana çoktan göstermişti. Bu, bir görme özürlünün ünlü ressam Rambrant’ın eserlerini, bir işitme engellinin Ludvig van Betoven’in 9. senfonisini nasıl yorumladığını anlatmak kadar zordu. 

Ufku olmayan neyi anlar ? Hiçbir şeyi!!! 

• Zamandan, mekândan, nesnelerin kendi arasındaki ilişkiden, her şeyin bir neden sonuç ilişkisinden kaynaklandığını bilmeyen bir kişiden ya da bir toplumdan ne bekliyorsunuz? 

• Bilgi ve merak eksikliği olan bir topluma, neyi öğretebilirsiniz? 

Doğayı gözleyerek, karışık biyolojik mekanizmaları çözme yetisini mi? 

Uzun süreçlere dayanmış olan yapısal, coğrafik, jeolojik değişiklikleri mi? 

Yoksa yine uzun bir süreç olan tarihi gerçekleri mi? 

Hiç biri mi. 

Tüm bunları öğrenme, emek ister, alın teri ister, birbiri üzerine konmuş bilgi birikimi ister ve en önemlisi altını çizerek söylemek isterim geleneksel ve kurulu düzene eleştirisel gözle bakmak ister. Son cümlede vurguladığımız kurulu düzene karşı koyma ve eleştriyel düşünme tarzı ve davranış biçimi, ülkemizde ve dünyanın birçok ülkesinde yaygın bir yaşam tarzı değildir. Bir toplumda, emek ve eziyet gerektiren karmaşık bilimsel düşünce tarzının karşısına, her şeyi kestirmeden, kısa yoldan; ancak hiçbir zaman açıklıkla anlaşılması mümkün olmayan, her zaman üstü kapalı tarzda her yöne çekilebilen, uğraşılırsa bütün gizemleri açıklayabileceğine inanılan dogmatik düşünce tarzı dayatılmış ise ve bu yaklaşım, politikacılar, toplumu sömürenler, bir ülkeyi geri bıraktırmak isteyen dış güçlerin ülke içindeki maşaları ve okumadan alim, gezmeden gezgin, çalışmadan zengin olmak isteyenler tarafından kullanılmaya başlanmışsa, o toplum birçok belaya açık demektir. 

Bir defa bir inanışın, bir yaklaşımın, bir düşünce tarzının, sosyal yaşamı şekillendiren kuralların, değişmeyeceğine ve mutlak doğru olduğuna inanmış iseniz, çıkmaz sokağa girmişsiniz demektir. Bakın size insanlık tarihini derinden etkileyen, hepimizin bildiği bir örnek vereyim. 

Geçmişe kısa bir yolculuk: 
“eğri temele, doğru bina yapma çabaları” 

Roma İmparatorluğu döneminde, İskenderiye’de, İ.S. ikinci yüzyılda yaşayan Batlamyus (Ptolemaios), elindeki taşın yere düşmesini gözleyerek, güneşin ve ayın da aynı kurala tabii olduğunu düşünerek ve dolayısıyla dünyanın, güneş sisteminin ve evrenin merkezi olduğunu ileri sürmüş ve bu yaklaşım, kilisenin “tanrısal” resmi görüşü olarak benimsenerek, insanlara yüzyıllarca kan kusturulmuştur. Bu görüş, insanı evrenin merkezi yapmayla kalmamış, her şeyin efendisi olma ve tüm canlı ve cansız nesnelerin insan için yaratıldığı fikrine sürükleyerek, yaşayan her canlının bu düşünceden olumsuz pay almasına ve acı çekmesine de neden olmuştur. Ta ki Polonyalı Kopernik (M.S. 1400), bunun tersinin de doğru olacağı fikrini ileri sürünceye kadar. Ne var ki, Kopernik, bu düşüncesinin benimsendiğini görmeden öldü. Ondan önce de birçok düşünür, Batlamyus yaklaşımındaki gitmezlikleri saptamışlardı; ancak egemen inanışa “dinlerin katı dayatmasına” ters düşmemek için, bu gitmezliklerin üzerine yürüyeceklerine, acaba bu gitmezlikleri nasıl olur da düşünürlerin dikkatinden kaçırabiliriz ya da o günkü inançlar içerisinde inandırıcı bir yol bularak geçiştirebiliriz diye çabalamışlar (bugünkü aydınların ve üniversite hocalarımızın kulakları çınlaşın) ve kiliseden de nemalanmışlardır. 

Örneğin, gezegenlerin ve yıldızların izledikleri yolda ortaya çıkan; fakat Batlamyus’un yaklaşımıyla bir türlü çözülemeyen sorular, o günkü sözde bilim adamları, ancak ve ancak bugün bizim birçok televizyonumuzun programlarında dogmatik düşünceye saplanmış, çıkmazdaki ülkelerin ve bizim sorunlarımızın nedenlerini göz ardı ettirmek ya da uzaklaştırmak için iler sürülen, hepsi kendi başına bir komedi olan söyleşilere bile taş ç ıkaran çözümlerle geçiştirilmeye çalışmışlardır. Batlamyus’un kitabı Arapçaya da çevrilmiş, Müslüman ülkelerin tümüne dağıtılmıştır ve İslam dünyasınca en büyük alim olarak nitelendirilmiştir. Çünkü tüm semavi dinlerde olduğu gibi, insan, Batlamyus’un bu yaklaşımında, evrenin tam orta noktasına yerleştirilmiş, her şey, hatta kendi cinsinin dişileri dahi, insanoğlunun, yani burada kastedilen erkeğin emrine verilmişti. Bu düşünce, Avrupa’yı da din adamları ve şairler aracılığıyla, tamamen sarmıştı. Bırakalım daha sonraki yıllarda, bu düşüncenin ortaya çıkardığı vahşi kapitalizminin neden olduğu doğanın tahribini, geçmişte yüz binlerce kadın, doğal felaketlerin nedeni olarak gösterilerek, yakılmıştı. 

Bugün biz Batlamyus’u suçlamıyoruz, suçlayamıyoruz. Çünkü evrendeki olayları inceleyebileceği elindeki tek araç, gözleriydi; yapabileceği de o kadardı. Ancak, bizim kınadığımız, bu geleneksel düşüncedeki gedikleri görmeyip, bu gedikleri yok sayanlar ya da bu gedikleri görüp, ancak onları bilimsel gerçeklere dayanıyormuş görüntüsü ile bir cambazın kıvraklıkları ile daha az bilen insanları yanıltmak için kullananlardır. Bu iki zümrenin her kesimi de şu anda ülkemizde ve üniversitelerimizde tahminlerinizin çok daha ötesinde yüksek sayılarda temsil edilmektedir. Hatta bu bilimsel düşünceye ilişkin eksiklikleri gidermek için ders verenler bile bu –eyyamcı, yanıltmacı, oportünist- kesimin içindedirler. 

Doğal olarak, kast ettiğimiz kesim, geleneksel düşünceye her zaman ters düşmesi beklenen, değişimin ilkelerini incelemekle yükümlü olan evrim kavramını üniversitelerde ders olarak verenlerdir. Bizatihi bu kesimin birçoğu, Kopernik öncesi, Batlamyus’un kusurlarını ve eksikliklerini bile görmemezlikten gelen, hatta bu kusurlara kılıf uydurmak için çırpınan bilim adamı kadrosundan maaş alan insanlardır. Esas tehlike burada yatmaktadır; tuz kokmuş ise kokuşmayan hiçbir şey kalmamış demektir. Türkiye’nin en büyük üniversitelerinden birinde, ‘Kuran’a göre neden evrim olamaz” adlı bir bitirme tezi yaptırılmış ise, bu ülkede bir evrim kavramının algılanmasından söz edilemez. 

Öğretmenin en önemli kısmı, nerden başlanacağını bilmedir! 

• Darvin (Darwin), genetiği, mutasyonları, moleküler evrimi, popülasyon genetiğini, hatta mayozu, mitozu hiç tanımadan evrim fikrini geliştirdi. Eğer, tertip komitesi, mutasyonları, gen kaymalarını, rekombinasyonları, direnç mekanizmalarını vs. en iyi şekilde anlattığımızda, bu ülkenin ve kökten dinci uygulamaları benimsemiş ülkelerin insanlarının evrimi benimseyeceğini düşünüyorlarsa, büyük bir hata yapıyorlar demektir. Siz neyi açıklarsanız açıklayınız, hep karşınıza başka bir bilinmezlikle çıkacaklardır. Milyonlarca canlı türünün evrimini, hatta her birinin organlarının evrimini talep edeceklerdir. Siz sürekli bir şeyleri kanıtlamak peşinde yuvarlanıp gideceksiniz. 

• Eğer, insanlar için, bu ülke için iyi bir şeyler yapmak arzusunda iseniz, “bu ülkede, eğer cesaretiniz varsa” size bir önerim olacak, evrimdeki mekanizmaları açıklamaları akademik bir amaç olarak çalışın; ancak, bunu halkın bilinçlendirilmesinde etkili bir yol olacağını hiç ummayın. Yapacağınız en önemli görev, yaptıklarınızın doğru olduğunu değil, karşınızdakilerinin binlerce yıldır yaptıklarının hata olduğunu söylemek ve yüzlerine vurmaktır. Bu hataların insanları hangi acılara sürüklediklerine ilişkin mevcut belge ve kayıtlar, evrim mekanizmasının açıklanması için elde edilenlerden çok daha fazladır. 

Simpozyumlarda, mutasyonlar, gen kaymaları, rekombinasyonlar değil, evrimsel ve özellikle analistik düşünme tarzının Anadolu topraklarında neden bin yıldan beri bir adım bile atamadığının masaya yatırılması gerekir. Yaşadığımız ve tanık olduğumuz bağnazlıklar, Brezilya’da, Kongo’da, Tibet’te vd. birçok ülkede olsaydı hoş görülebilirdi; ancak Anadolu topraklarındaki böyle bir bağnazlığı hiç kimse affedemez. Gramerin, tarihin, bir anlamda felsefenin, matematiğin, geometrinin, astronominin, doğa bilimleriyle ilgili ilk gözlemlerin yapıldığı bu toprakta son 1000 yıldır tek bir şey yapılamamış. Bırakın yapılmayı, dünya tarihine bilimin köken aldığı yer olarak geçen Milet’teki insanlık tarihinin en büyük düşünürleri, felsefecileri, bilimcileri, örneğin Thales’i, Anaximander’i tanıyan ve düşüncelerini kavrayan tarihimizde kaç kişi olmuş. Bir imparatorluk düşünün ki, 400 yıl Mısır’da kalmış, Çin Seddi’nden sonra en büyük insan yapısı olarak bilinen piramitler konusunda gözleme dayalı tek bir cümle bile yazılmamış. Empati ve merak insan olmanın temel iki özelliğidir 

NEREDEN NEREYE GELDİK? 

Bir şeyin kökenini bilemez iseniz, geleceğe yönelik doğru yorum da yapamazsınız! Bu nedenle geçmişten zamanımıza kısa bir yolculuk yapalım. 

ESKİ TÜRKLERİN DÜNYAYA BAKIŞLARI “ŞAMANİZM” 

• Türk milleti olarak oluşum, evrimleşme, köken hakkında hiç bilgimiz olmadı m ı? Oldu: Müslümanlıkla tanışmadan, daha Orta Asya’da iken, her insan gibi Türkler de kökenleri konusunda merak ettiler ve kendi mitlerini Anahan dini olarak bilinen Şamanizm içerisinde yarattılar. Şamanizm‘de inanca göre insanlar iyi ya da kötü diye gruplara ayrılmıyordu. Bu nedenle cennet ve cehenneme denk kavramlar geliştirilmemişti (bu şekildeki kavramlar ilk defa İlhanlık dininde müslümanlıktan transfer edilmişti). Şamanlıkta her yer (acun) ve her şey (mana) kutsaldır. Bu nedenle büyük kayalar, ağaçlar, su kaynakları hatta yaban hayvanları kutsaldır. Onların hepsi akrabamız olarak bilindi. Doğayı tüm canlılarla birlikte paylaşmayı benimsediler; insanı doğanın efendisi olarak kabul etmediler. Şamanizm‘de kutsal kitap ve tapınak yoktu. 

• İçkinin kurallar içinde içilmesi kaydıyla serbest olduğu, erkek-kadın eşitliğinin tam sağlandığı bir düzendi. Şamanizm’in İslamiyet’le değişmeyen tarafları Anadolu Aleviliği (keza Bektaşilik) ile günümüze taşınmıştır. Bu yaklaşımda katı bir tutum gözlenmez, emredici ve yaptırımcı unsurlar bulunmaz. 

Zorla dünyaya bakışı değiştirilen bir millet “Türkler 

• Bu düşünce tarzı, Türk yurdunun işgali için ilk denemeleri yapıldığı, yani Muaviye'nin Horasan valisi Ubeydullah bin Ziyad’ın, Buhara‘yı (M.S. 637) kuşatması ve sonunda Emevi komutanı El Kuteybe başta olmak üzere yaklaşık 100 yıl boyunca Türkleri kılıç zoruyla Müslüman yapmasıyla sonlanır. Ancak, Türklerin oluşumla ilgili kendi özgün mitleri, bu tarihte sona erer ve ancak çeşitli din ve inançların etkisi altında değişime uğrayarak, bugünkü Bektaşilik ve Alevilik kültürü içerisinde zamanımıza kadar ulaşır. 

• Anadolu’da birçok başka uygarlık da yaşamıştı (Urartular, Asurlar, Hititler, Lidyalılar, Frikyalılar vd); her birinin kendine özgü yaratılış miti vardır. Ancak, Hıristiyanlık zaman olarak Türklerden çok daha önce Anadolu’ya ulaştığı ve yerleştiği için, Türklerin bu mitleri yaşam tarzı olarak tanıma fırsatı olmadı ve belki onların öyküleri, davranış biçimleri, bölük pörçük kültürümüze girdi. 

Buhara’da ve Maveraün-Nehir’de Türkler neyle ve hangi mitolojiyle karşılaştı 

• Bunu da kısaca görelim: Türklerin karşılaştığı mitolojinin iki önemli kaynağı ya da ayağı vardır. Birincisi Sümer mitolojisi, ikincisi Mısır uygarlığıdır. Bu ikisini birbirine bağlayan ve yeni sentez çıkaran, Uruk şehrinden köken alıp, Urfa üzerinden Filistin’e, oradan da Mısıra giden ve Mısır’dan geriye gelerek Kudüs’te yeni bir inanç sistemini dünyaya empoze eden Musevilerdir. Bu süreci kolay anlayabilmek için tarihsel sıralamaya göre bazı başlıklar altında görelim. 

DÜNYAYA EGEMEN OLAN MİTOLOJİ: SÜMER ve MISIR MİTOLOJİSİ 

• Ben yine evrimi neden anlayamadığımızı anlatabilme için, toplumumuzu etkileyen mitolojilerin anlatımı taraftarıyım; hem de Türk insanı evrimi nasıl algılıyor başlığı altında: 

• Yaratılışın ne olduğunu insanlarımıza doğru anlatabilmek için, ilk olarak Sümer, daha sonra Babil, daha sonra, Süryani ve İbrani tarihini ve mitolojisini bilmek gerekiyor. En azından S. N. Kramer’in (1990) “Tarih Sümer’de başlar (History Begins at Sumer) kitabını okumak ve İstanbul Arkeoloji Müzesi’nde bulunan çok sayıdaki Sümer yazıtlarını bir defa görmek gerekiyor. Çünkü evrim kavramını bugünkü çağdaş bulgularla bile anlatamayacağımız apaçık. 

• Neden mi dersiniz? 

• Dünyanın en çok bilim adamı barındıran ve en çok bilgi birikimi olan Amerika yönetiminin hemen hemen tümü, halkının önemli bir kısmı, bizim bilim adamı kadrosundan maaş alanların da neredeyse tümü, halkımızın tümüne yakını katıksız olarak yaratılışa inanıyor. Bu nedenle evrimleşmeyi sağlayan düzeneğin doğru olduğunu anlatmak için çırpınmanın hiçbir yarar getirmeyeceğini bir daha vurgulamak istiyorum. Eğer cesaretiniz varsa, eğer gerçekten sorunu kökten çözmek istiyorsanız, yaratılışın, bilinmesi ve kuşaktan kuşağa saklanması gereken sadece ve sadece bir mitoloji olduğunun bizim ağzımızdan açıklanması gerekiyor. 

Tarih ve semavi dinlerin inançları M. Ö. 3000 yıllarında Sümer’de başlar. 

Tanrılar insan tarzında tanımlanmıştı. Başlangıçta bir yaratılış olduğuna inanılmıyordu, sadece diğer tüm tanrıları yaratan Deniz Tanrıçası NAMMUN’nun denetlediği sonsuz bir suyun olduğuna inanılıyordu. Ayrıca iki büyük tanrının Su Tanrısı ENKİ ve en büyük tanrı NİNHURSAG’ın olduğunu, bu tanrıların çocukları olarak AN (erkekti ve gök tanrısıydı) ve Kİ (dişiydi ve yer tanrısıydı) tanrılarının olduğuna inanılıyordu. Semavi dinlerde, Allah (Tanrı) ile birlikte hiçbir zaman yaratıldığı belirtilmeyen ve hep var olduğu bilinen dört büyük meleğin, Cebrail, Azrail, Şeytan ve Mikail’in (ve diğer) yapısı ile bu tanrılar arasında bir homoloji kurulmaktadır. AN ile Kİ’nin birleşmesinden yine büyük bir tanrı olan hava tanrısı ENLİL doğdu. Kutsal kitaplarda (Tevrat, Kuran ve zaman zaman İncil’de) yerleri göklerden ayırdık sözcüğü, ENLİL’in gökleri yerden ayırma efsanesinin tekrarıdır ve buna bağlı olarak bitki ve hayvanların oluşması ile Sümer Evrimi başlamıştır. ENLİL, Tevrat’ta Erek olarak geçen ve bugün Uruk şehri-devleti olarak bilinen yerde yüzlerce yıl takdis edilmiştir (2. cihan savaşından kısa bir süre önce Almanlar tarafından bulunan kitabelerden). ENLİL, asasını kime verirse, bir çeşit peygamber ya da tanrı rütbesini ona verirdi. MUSA’nın asa taşımasının kökeni de bu geleneğe dayanmaktadır. ENLİL’in en önemli iki tanrıdan biri olan NİNHURSAG’ın kızına bir kayıkta tecavüz etmesi ile iki adı olan (NANNA ve SİN) Ay Tanrısı doğdu. Bu adların Süryanilerin esas dili olan Aremiceye Habil ve Kabil olarak geçtiği söylenir. Güneş tanrısı UTU ve Venüs tanrıçası İNANNA ise ay tanrısının çocuklarıdır. Ay’ın simgesel özelliği bu nedenle çok önemlidir. Camilerin minaresinin şerefesinde bulunan ay simgesinin de bu önemden kaynaklandığı bilinmektedir. 

ENLİL bu kusurundan dolayı yer altında “Hades” denen cehenneme (Tevrat’ta Sheol, İncil’e ve Kuran’a Cehennem olarak geçmiştir) sürülmüştür. 

Ayrıca, statüsü gittikçe düşün yüzlerce tanrı vardı (örneğin Tuğla Tanrısı KABATA statüsü düşük olan tanrılardan biridir). 

Sümer mitolojisinde insanın yaratılış öyküsü, semavi dinlere kaynaklık etmesi bakımından çok önemlidir: İbraniler (yani İbrahim soyundan gelen ve bugünkü İsraillilerin temelini oluşturan kavim), dünya tarihinde ortaya çıktıkları zaman, Sümerler çoktan tarih sahnesinden silinmişti. Ancak, İbranilerin sonradan gelip yerleştikleri Filistin’de yerli halk olarak bulunan Kenanlılara komşu olan Asur, Babil, Hitit, Huri ve Aremilerin, Sümerlerle çok yakın temasları olmuştu. Dolayısıyla İbraniler, dolaylı olarak Sümerlerden etkilenmişti ve daha sonra göreceğimiz gibi, Mısır uygarlığından da etkilenince, ikisinin sentezi olan bir yaşam tarzı ortaya çıkmış oldu. 

İbrani mitolojisi (edebiyatı) ile Sümer mitolojisi (edebiyatı) arasındaki parelellik, ilk defa 1915 yılında yayınlanan Bulletin of the American School of Oriental Research dergisinin 1 nolu sayısında Supplementary Study olarak çıkmış, daha sonra da 1945 yılında University Museum’da bulunan 6 sütün üzerine 278 satır taşıyan bir tabletle bu yaratılış mitolojisi hemen hemen tümüyle açıklanmıştır. 

Bu tablette (yazıtta), saf, temiz ve parlak, hastalığın, ölümün bilinmediği, ağrısız ve acısız doğumun yapıldığı, hep yaşayanların ülkesi olarak inanılan bir ülke “Dilmun” tanımlanmıştı (bu ülke Babililerde ölümsüz yaşayanların ülkesi, Tevrat, İncil ve Kuran’da da Cennet olarak geçer). Bu ülkede ne yazık ki su kıttı. Dilmun daha sonra Tevrat’a Fırat, Dicle ve dört bucağa uzanan nehirlerin arasında yer alan, doğuya doğru uzanmış Eden Bahçesi’ne ve daha sonra da Cennete dönüştürülmüştür. Bu son iki tanım Kuran’da da aynen tekrarlanmıştır. Dilmun bahçesine yer yüzünden su taşıyan NİNHURSAG 8 bitkiye filizlendiriyor (aynı anlam Tevrat’ta Musa 2: 6’da, şöyle geçiyor: Yerden çıkan nem bütün toprağın yüzünü suladı). Tanrı ENKİ (Tevrat, İncil ve Kuran’da Adem olarak geçen), iki yüzü olan tanrı İSİMUD’un (Tevrat, İncil ve Kuran’da Şeytan olarak geçen) gizli gizli getirdiği bu bitkileri ve özellikle yasaklı bitkiyi yiyor. Tanrı NİNHURSAG son derece kızıyor onu, ölümlü yaparak cezalandırıyor. ENKİ’nin sağlığı bozuluyor, 8 organı hastalanıyor (……, çene, diş, ağız, …., kol, kaburga, ….; noktalı kısımlar kırık olduğu için okunamamıştır). Kurulu düzene ilk karşı çıkan varlık, simgesel olarak ENKİ olmuş ve lanetlenmiştir. Bu lanetlenme, daha sonra dinler tarihinde her türlü cezayla ve aforozla sürdürülmüş; içine şeytan girdi diye Orta Çağda 100.000 kadın bu düşüncenin devamı olarak yakılmıştır. 

Tevrat’ta “Havva Âdem’in kaburga kemiğinden yaratılmıştır” denmektedir. Niye kaburga kemiği? Bizim Müslüman alimler de, insanın en son çürüyen kemiği bu kemiktir, buradan DNA çıkarılabilir, gibi çok güzel yorumlar yapmaktadırlar. 

• Kaburganın Sümercesi “Ti”dir; ENKİ’nin kaburgasını iyi etmek için yaratılan tanrının adı Sümercede hem “Kaburganın Hanımı” hem de “Yaşatan Hanım’ anlamına gelmektedir. Sümer edebiyatında “Kaburganın Hanımı” kelimesi, İbranicede, kelimelerin birbirinden farklı yazılması nedeniyle “Yaşatan Hanım’ anlamına “Havva” ya dönüşmüştür. Çünkü İbranicede “Kaburga” ile “Yaşatan” kelimeleri bir değil, ayrıdır. 

• Burada yaratılan, sadece bir insan değil, bir çeşit peygamber olarak niteleyeceğimiz tanrıinsandır, yani Âdem ve Havva’dır. Ancak sade insanın ortaya çıkışını Sümer’deki başka bir mitoloji ile öğreniyoruz: 

• Sümer’de Tanrılar, özellikle dişi Tanrılar çoğalmaya başlayınca, işlerin çokluğundan, yiyecekleri hazırlamanın zorluğundan yakınıyorlar ve tanrıların hepsini var eden Deniz Tanrıçası Nammu’ya bir çare bulması için yalvarıyorlar. O da Bilgelik Tanrısı’na bilgeliğini ve marifetini göstermesini söylüyor. Bunun üzerine: 

• Bilgelik Tanrısı yumuşak bir kilden şekiller yapıyor ve Tanrıçaya sesleniyor: 

Ey Annem! Adını vereceğin yaratık oldu, 

Onun üzerine Tanrıların görüntüsünü koy, 

Dipsiz suyun çamurunu karıştır, 

Kol ve bacakları meydana getir, 

Ey Annem! Yeni doğanın kaderini söyle! 

İşte o bir insan! 

(M.İ. Çığ, age: 36). 

• Tevrat ve Kuran’da da insanın çamurdan, ıslak çamurdan, kuru çamurdan yaratıldığına ilişkin en az 6 ayet bulunmaktadır. 

• Darül-Zaferan/Mardin’deki Süryani Metropoliti ya da yardımcısı olan Gabriel’e Âdem kelimesinin anlamını sorduğumda, eski Süryanicede (herhalde Aremice’de) bu kelimenin bir şeyler üreten (verimli) toprak anlamına geldiğini söylemiştir. Yukarıda anlatılan bilgilerin dayandığı tabletler 1915 yılında Pere Scheil, daha sonra S. N. Kramer tarafından gün yüzüne çıkarılmasına karşın, hiç kimse gerçeği öğrenme cesaretini gösterememektedir. 

Korkak özgür düşünemez 

Özgür düşünemeyen insan olmaz. 

• Arno Poebel’in 1914 yılında ve British Müzesi’nden George Smith’in “Gılgamış Destanı”nın on birinci tabletindeki efsaneden anlaşıldığı kadarıyla, Tevrat, İncil ve Kuran’da geçen “Tufan Efsanesi” bir Sümer efsanesidir. Öykü tamamen aynıdır; ancak NUH Peygamber yerine, ölümlü (sonradan tanrı katına yükseltilmiş) ZİSUDRA vardır. 

• ENLİL’in gökleri yerden ayırması ile evrenin yaratıldığına inanan Sümerler, dualarında yerleri ve gökleri yaratan ulu Enlil diye dua ederken, anlaşılması çok kolay olan bir kalıtımla, Tevrat, İncil ve Kuran’da da yerleri ve gökleri yaratan ulu tanrı diye dua edilmektedir. 

• Yaratılışa ya da başka bir mitolojiye inanabilirsiniz, bu sizin tercihiniz. Ancak, bir olay, kullandığınız kaynaktan önce belgelenmiş, yazılmış ya da yorumlanmış ise, ahlaki olarak, o kaynakları da birlikte vermeniz gerekir. İşte dogmatiklerde bu ahlaki gelenek oluşmamıştır. Bu nedenle de hiçbir şeyin aslını anlayamazlar. 

• Örneğin Kaptan Jaques Cousteau (Kusto), Atlantik’te iki su akıntısının birbirine karışmadığını açıklayınca, İslam ülkelerindeki kendine ilim adamı süsü veren birçok kişi, yıllarca şu açıklamayı yaptılar: Kutsal kitabımızda zaten bunlar yazılıydı; ancak bilim adamları bulamadılar. Kendisi bu bilgi üzerine Müslüman oldu diye bir de yakıştırma yaptılar. Jaques Cousteau vasiyeti gereği Hıristiyan mezarlığına gömüldü. Bilim adamı sorumluluğu gereği, suların birbirinden ayrılmama durumunu da biz incelediğimizde, bu sözcüğün ilk olarak Sümer Mitolojisinde yazılı olduğu görülür: 

• Sümer Efsanesine göre evrende ilk olarak Su Tanrıçası Nammu ve uçsuz bucaksız bir su vardı. Tanrıça o sudan büyük bir dağ çıkardı. Oğlu Hava Tanrısı Enlil, onu ikiye ayırdı. Üstü gök oldu, onu gök tanrısı aldı, altı ise yer oldu ve yer, hava tanrısı ile yer tanrıçasının oldu. Bilgelik Tanrısı ile Hava Tanrısı, birlikte, yeryüzünü bitkiler, hayvanlar ve sularla donattılar (M. İlmiye Çığ, Kuran, Tevrat ve İncil’in Sümer’deki Kökeni, Kaynak Yayınları 10. Basım, 2006: 35). 

• Aynı ifade Tevrat’ta şöyle anlatılıyor: Tevrat Tekvin 1.2-9: Suların yüzü üzerinde Allah’ın ruhu hareket ediyordu. Allah “suların ortasında kubbe olsun, suları ayırın” dedi ve Allah kubbeyi yaptı. Altta olan suyu üstte olan sudan ayırdı ve Allah kubbeye ‘gök’ ve alttaki kuru toprağa da ‘yer’ dedi. Aynı ifade Kuran’da yer alır: Kuran Enbiya Suresi ayet 30: Gökler ve yer yapışık iken onları ayırdığımızı, bütün canlıları sudan meydana getirdiğimizi bilmez misiniz? 

• Neden doğruyu söylemekten çekinelim? 

• Neden eğitimde, inançlarımızı, geleneklerimizi sosyal saplantılarımızı körü körüne devam ettirebilmek için, genç dimağlardan bilgiyi saklayalım ya da çarpıtalım? 

• Gerçekleri sonsuza kadar saklayamayacağımıza (taş olduğu için yakılarak yok edilmesi zor) göre, bir gün, tüm bunları öğrenen insanımız, güvenlerini yitirdikleri için, sahip olduğumuz diğer tüm değerlere de sırt çevirecektir. 

• Tüm bu anlatılanlar, 5.000 yıl önce kil tabletlere ve taşlara yazılmış olan bilgilerdir ve müzelerde korunmaktadır. 

Mitolojimizin ikinci kolu Mısır Uygarlığı kaynaklıdır; arzu ederseniz bu bilgileri, Luvr/Paris, British Museum/Londra, hatta İstanbul Eski Eserler Müzesi’nde görebilir inceleyebilirsiniz. 

Mısır’da M.Ö. 1350 yıllarında başa 4. Amenofis (Amenophis) (TUTANKAMON’un kayınpederi) geçti.   

Bilindiği gibi, tek tanrılığı ilk defa Amenofis ortaya attı. Çok tanrısı olan bir evrende kargaşalık olur yaklaşımı ile tanrı sayısını bire indirdi (yani tek tanrılılık semavi dinlerin değil Amenofis’in fikridir). Tahta çıkar çıkmaz tanrılar tanrısı AMON-RA’yı ve diğer tüm tanrıların (Maat, Hathor, İsis, Nephthys, Set, ...) adını tapınaklardan sildirdi ve bir yasayla sadece tek bir tanrıya tapınılacağını emretti. Tek bir tanrı vardır o da güneşin kendisi “ATON’ dur, dedi. Böylece dünyada ilk defa tek tanrılı Aton Dinini (Atenism bazen Atonism) kurmuş oldu. 

TEB rahipleri . Amenofis bu yaklaşımına büyük tepki gösterdiler. 

Amenofis adını değiştirerek, her şeyin yaratıcısı ve güneşin sevgilisi, Aton’a hizmet eden anlamına Akneton (Akhenaton) adını aldı. Bir de Aton’a şiir yazar: 

Akhenaton'un tanrı Aton'a yazdığı bir şiir: Tanrı uludur, birdir, tektir 

Ondan başkası yoktur. 

Bir tanedir, 

O'dur her varlığı yaratan, 

Bir ruhtur tanrı, görünmeyen bir ruh, 

Ta başlangıçta vardı tanrı, 

tek varlıktı o. 

Hiç birşey yokken o vardı. 

Her şeyi o yarattı, 

Ezelden beri süregelen varlığı, 

Ebediyete kadar sürecek, 

Gizlidir tanrı, kimse görmemiştir onu. 

İnsanlara ve yarattıklarına sır kalır her zaman. 

Daha sonra yüzyıllar boyu eski Mısır’ın başkenti olan, Amon kültürünün de merkezi sayılan, Karnak tapınağının bulunduğu Teb’i terk ederek, yeni başkent ilan ettiği ‘Güneşin Ufku ‘ anlamına gelen Akhetaton şehrine yerleşmiştir. 

Amenofis TEB’den ayrılıp göç etmesine karşın, TEB rahipleri tarafından öldürüldü. 

Ölümünden sonra bu din TEB rahiplerinin etkisiyle yasaklandı. Daha önceki tanrılar yine sahneye çıktı. AMON-RA en büyük tanrı oldu (bu tanrıya dua etmek için ya rab ya da ya rabbim dendi, bu sıfat ilk olarak Tevrat’a sonra İncil’e en sonunda da Kuran’a geçti); duaların kabulü için, duaların sonunda en büyük tanrı adına, Amon ya da Amen adına bir bağlama yapıldı. Bu da üç semavi dindeki duaların sonunda amen ve amin kelimesini oluşturdu. Bazı kaynaklarda Amenofis (Tanrı Aton’un dünyadaki temsilcisi olduğunu ileri sürerek, yani ilk olarak dünyada peygamberlik ilan ederek), okunan duaların sonuna, adından kaynaklanan amen kelimesinin eklenmesini emretti ve bu gelenek Musa tarafından Tevrat’a taşındı ve sonunda 3 dinin de dualarına girdi. Amen kelimesi zamanla değişerek ‘Amin’e dönüştü. 

Mısırlılar daha önce de ruh dünyasına ve insanın ölünce ahirette gideceğine, mahşer günü “Yargıç Allahın” giden kişinin iyiliklerini ve kötülüklerini tartacağına, iyi ise kişinin ebedi cennete giderek, daha sonra ortaya çıkan semavi dinlerde tariflendiği gibi çok rahat yaşayacağına, kötülükleri fazla çıkarsa cehenneme giderek orada yanacağına, sonsuz eziyet çekeceğine inanılıyordu. 

4. Amenofis, Filistin’den Mısır’a göç eden Yusuf ve kavimi ile Musa arasındaki bir tarihte yaşamıştır. Yani Musa, hem Aknaton’un öğretisini bire bir yaşamış ve öğrenmiştir hem de 2. Ramses döneminde yaşamıştır ve 2. Ramses’ten İsrailoğullarına eziyet etmemesini istemiştir. Hz. Musa, 10 emrin de yazılı olduğu Akneton tapınaklarında yazılı olan tek tanrılılığa, yani Allah’a inanmıştı. 

Daha sonra 2. Ramses tahta çıktı ve bu dönemde Akneton’un tek tanrılı inancı bırakılarak, eski inanca geri dönüldü. 

Hz. Musa ve yedek ya da yardımcı peygamber olarak bilinen Hz. Harun aynı zamanda yaşadılar ve her ikisi de Firavunla (yani 2. Ramses ile) çatışmaya girdiler. 

Allah (her üç dinde de söylendiği gibi) Ramses’e ceza verir; ilk olarak (7 sene süren) kuraklık başladı; Nil nehrinin seviyesi düştü; aşırı sıcaklıklar oldu. Tufan oldu, çekirge istilası yaşandı, buğday güvesi musallat oldu. 

Musa’nın bu felaketlerden yararlanarak halkı kışkırtacağını hisseden, tek tanrılığı reddetmiş olan Ramses, Musa’yı kavimi ile birlikte Filistin’e göçe zorlar. Ancak, Ramses, kendine haber vermeden kavmini peşine takarak göç etmeye kalkışan Musa’nın peşine düşer ve onu Sina Yarımadası’nda yakalar. Kavminin bir kısmı Musa’ya baş kaldırır: Köleydik ama yaşıyorduk, şimdi Firavun bizi öldürecek derler. Musa ise: Allah bana yardım edecek diyerek, asasını vurur ve Kızıl Deniz’i ikiye ayırarak kendi kavmini (13 kavimden 12’sini) selametle geçirir; Firavun ise askerleri ile birlikte Kızıldeniz’in tekrar kapanan sularında helak olur. 

Musa ve kavimi, Allahın İsrailoğullarına vaat ettiği topraklara doğru yol alırlar ve bugünkü Filistin’e yerleşirler. Türkiye’de Urfa, Mardin, Midyat ve Mezopotamya da, bugün Irak toprakları içinde yer alan Uruk şehrinin bulunduğu yer ve çevreleri de Tanrının İsrail oğullarına vaat ettikleri topraklar içerisinde kalır. 

Kutsal kitaplara göre Kudüs’te Allah’a ait ilk tapınak yapılır. Tarihsel bilgilere göre de Allah’a ait ilk tapınak Akneton tapınağıdır; çünkü tek tanrılılık ve Allah tanımı, namaz, sünnet, cennet, cehennem, kurban, ahiret, mahşer, kıyamet vs. bu tapınağın inanç sisteminin içinde yer alıyordu ve Musa’ya tanrı tarafından indirildiğine inanılan 10 emir de Akneton tapınağının giriş sütunlarında yazılıydı. 

Dört semavi dinde de, yaratılış mitolojisi, günlük işlerin düzenlenmesi ve ahiret işleri, bir taraftan kökleri Uruk şehrine kadar uzanan ve İbrahim Peygamber ve kavimi tarafından daha batıya taşınan Ön Asya ve Mezopotamya inanç ve öğretisine (örneğin şeri kanunlar), bir taraftan da Musa peygamber tarafından Filistin’e taşınan Akneton Tapınağının öğretisinin yoğrulmasıyla ortaya çıkmış görünmektedir. 

İşte Türkler’in Buhara’da ve Maveraün-Nehir’de karşılaştıkları mitoloji, bir taraftan Mezopotamya kültürlerinden özellikle Sümerlerden köken alan, diğer taraftan Mısır inançları ile yoğrulan “Tek Tanrılı Yaratılış Mitolojisi” Tevrat’a, İncil’e ve Kuran’a bu haliyle geçti. 

• M. Ö. 400-500 yıllarında yazılmış olan Tevrat’ın, kendisinden en az 300-400 yıl önce yazılmış olan Zerdüş’lerin el kitabı Avesta’dan da büyük ölçüde esinlendiği görülür. Avesta’da İyilik Tanrısı Hürmüz ile Kötülük Tanrısı Ehrimen arasındaki mücadele geniş bir ayrıntıyla anlatılır; ayrıca Tevrat ve İncil’deki Mesih tanımlanır. Öyle ki: Kıyamet, öldükten sonra diriliş, ödül ve ceza, kız oğlan kızdan (yani Meryem’den) doğacak bir peygamber (yani İsa) dünyayı kurtaracak. 

• Daha doğuda yaygın olan Vediizm ve Brahmanizm gibi kast sistemine dayalı dinlerde de fakirlerine şunu öğütler: Siz iç huzurunuzla uğraşın, bu dünya işlerini üstün insanlara bırakın, acı çekerek Tanrıya ulaşın (Hint Fakirlerini anımsayın). 

• Çevremizde tanıdığımız tüm semavi ya da semavi olmayan dinlerde, ikinci ortak bir anlaşma noktası: Tanrı dilediğine verir. 

• Türklerin batıda karşılaştığı dinlerin hepsinde ortak bir kabul vardı: 

• Bu da kuralları tanımlanmış güçlü bir kölelik kurumuydu. Köleliği semavi dinlerin hiç biri yasaklamamıştı. Hâlbuki Türklerin geleneğinde, inancında (Şamanizm’de) ve idari sistemlerinde kölelik hiçbir zaman olmamıştı. 

• İşte semavi dinlerin zaman içinde güçlenerek yayılmasının ve diğer dinlere egemen olmasının temelinde, bu kölelik sisteminin, zaman zaman değişik kimliklere bürünen köleci-feodal sisteme inanılmaz kaynak aktarmasında ve bu sömürü düzenini güçlendirmesinde yatar. 

• Yine de M.S. 1016 yılına kadar, değişik uygarlıkları bünyesinde bulundurmuş Ön Asya kültürlerinin değişik inanç ve mitlerinin zaman zaman etkisini gösterdiğini, insanların düşünmesi ve yeni olasılıkları araştırması için kapıları açık bıraktığını görüyoruz. İslam âlimi olarak bilinen Cahız: Bilim kuşkuyla başlar demiştir. Bu nedenle, bu dönemlerde Müslümanlığın da yaygın olduğu bu coğrafyada, Antik Yunan düşüncesinin de temelini oluşturduğu bilimsel yaklaşımlara rastlıyoruz ve bu bilimsel düşüncenin İslam Uygarlığına güçlü bir ivme kazandırdığını görüyoruz. 

• Öyle ki bu ivmeyle Halep’te ve Mısır’da (Mekke’de ve Medine’de değil), eski Ön Asya (Mezopotamya) ve Mısır uygarlıklarına ilişkin bilimlerinin önemli katkılarıyla Endülüs’e kadar uzanan, zamanına göre gelişmiş bir uygarlık kuruldu. 

• İslam tarihinde Burini ve Hasankaleli İbrahim Hakkı Hazretleri, evrimsel düşünceye, geleneksel düşünceden farklı bakan insanlar olarak bilinir. Ne yazık ki bu düşünürleri de büyük ölçüde dünyaya tanıtan batı dünyasının yazarları, bilim adamları olmuştur. 

İSLAM DÜNYASI NEDEN ÇÖKTÜ? 

• Ancak M.S. 1016 yılında, İslam âlimleri olarak adlandırılan çok sayıda insan bir araya toplanarak, Kuran konusunda uygulamaya yönelik bir tartışmayı başlatıyorlar. Buna bilimcilerle kadercilerin karşılaşması deniyor. İmami Gazali çok iyi bir hatip olması nedeniyle “biz ancak beş duyumuzla algılayabiliriz; hâlbuki kutsal kitabımız bu duyuların dışındaki gerçekleri bize ulaştırmaktadır” mealinde bir konuşma yapıyor ve bu nedenle “Kuran üzerinde hiçbir şekilde yorum yapamayız, tek bir esresini bile değiştiremeyiz, ebedi olarak verilen ilkelere ve düşüncelere bağlı kalmalıyız’ diyor ve İslam ülkesinin evrimleşmesini bu noktada kapatıyor ve İslamiyet bu tarihten itibaren düşüşe geçiyor. 

• Sakın o eskidendi, şimdi değişti diye sevinmeyin. Ulusal televizyon kanallarımızda defalarca aynı mealde, en son da Nisan/2007’de bir din ve ahlak söyleşisinde bir ilahiyat profesörünün yaklaşımı, İmamı Gazeli’den aşağı kalmıyordu. İfade aynen şöyle idi: Dünya işlerini anlamada akıl tek başına yetmez, her şeyi akılla, bilimle çözmeye kalkışırsanız imanınızdan olursunuz. 

• İşte bana anlat diye verdiğiniz Türkiye’de- buna bazı durumlarda 58 İslam ülkesinde ve bağnaz Musevilikte ve Hıristiyanlıkta ifadesini de ekleyebilirsiniz- “evrim algılanması nedir?” konusu bu tarihte noktalanıyor; bir adım atılamıyor. 

• Bu ülkeler ve bu düşünceyi benimseyen kitleler evrimleşemiyor ve evrim algılamalarında ne yaparsanız yapın her hangi bir değişiklik meydana gelmiyor, gelemiyor. Moleküler biyoloji, genetik, popülasyon genetiği anlatsanız dahi. İşte bu nedenle, bu simpozyum, evrim algılayamazlarlamitolojinin organik bağının ortaya konduğu ve bu bağın nasıl kırılması gerektiğini inceleyen bir toplantı olmalıydı. 

• Gördüğümüz gibi köklerimiz, kültürümüz, geleneklerimiz, göreneklerimiz, tarihin yazıldığı Ortadoğu’nun mitlerine uzanmıştır; bir açıdan kültürel bir zenginliktir; ancak, bu mitleri aynen ya da dolaylı olarak inançlarımıza taşıyarak bu güne kadar getirmemizden ve bu mitlerin günlük yaşamımızdaki belirleyiciliğinin değişmez olduğuna inandığımızdan, bu mitlere karşı çıkanları en ağır şekilde cezalandırdığımızdan dolayı, bu kültürel zenginlik aynı zamanda ayaklarımıza bağlanmış prangaya dönüşmüştür. 

• Bir görme özürlünün çeşitli yöntemlerle görmesi sağlanabilir; ancak iki eliyle gözünü ısrarla kapatmayı sürdüren bir kişiyi ya da toplumu körlükten kurtaramazsınız. 

EVRİMİ ALGILAYAMAMANIN DOĞURDUĞU ZARAR NE OLMUŞTUR? 

• Evrimin tanımını bir de şöyle yapabiliriz: Sürekli mimarisini değiştiren bir evrende, evreni oluşturan öğelerin de değişmesidir. New York, Paris ve Moskova Bilimler Akademilerinin de beyan ettiği gibi, evrende “Evrim Kuramı”nın dışında her şeyin değişmesi beklenir. Evrim Kuramı değişmez, çünkü bu kuramın bizatihi kendisi, değişimin ilkelerini inceleyen bir bilim olduğu için, incelediği ve içerdiği nesneler değişse bile, kuramın kendisi değişmeden kalacaktır. 

• Bu nedenle kurulu ve geleneksel düzene çoğunluk ters düşer. 

• Doğma ise, kurulu ve geleneksel düzene koşulsuz itaat etmeyi ve değişmemeyi ilke edinmiştir. 

• Bunun sonucu, toplumlarda ve özellikle bizim toplumda, evrimi algılayamama ne gibi sonuçlar doğurmuştur? Birkaç örnek vermekle yetineceğim. 

1. Doğru gözlem yapabilmek için, aynı koşulu ve aynı ortamı paylaşan, ancak bu bakımdan yani dünya görüşleri bakımından farklı olan iki toplumdaki gelişmeleri izlemek en doğru sonucu oluşturacaktır. Bunun için, batı sosyologlarının da sık sık örnek verdiği Berlin’deki Kreuzberg mahallesi en iyi örnektir. Sovyetler yıkılmadan önce, yaklaşık 100.000 Türk işçisi, özellikle 1964 yılında gelenler, Doğu Almanya’ya tam sınır olan ve tehlikeli bir yer olarak bilinen Kreuzberg’e yerleştirildi. Aradan tam 50 yıl geçti, Kreuzberg’deki işçilerin gerek davranış, gerek sosyal işlevler, gerek dünya görüşü, gerek giyim kuşam, gerek analistik düşünce vs. vs. (Sümerbank pazen pijamalarla sokaklarda dolaşmak dâhil) bakımından bir adım değişmediği gözlendi. Sokakta birbirine tekme atma, bağırma, tükürme, dükkânlardan malların yürüyüş yoluna taşması, geldikleri gün gibi kaldı. Hâlbuki 100 metre yanında uzanan caddede başka bir toplum (Almanlar) oturuyordu ve bu toplum, gelişmeleri adım adım izliyordu, değişiyordu. Siz zannediyor musunuz ki Avrupa Birliği bizi fakir olduğumuz için içlerine almada ayak diretiyorlar; ayak diretmelerinin esas nedeni değişmeyen kafa yapımızın ortaya çıkaracağı olumsuzluklardır. 

Düşünün ki, yazılı basına göre, hem de sağlık bakanımızın biri, peygamberimiz sofra bezinin üzerinde yemek yediği için, evinde masa bulundurmuyormuş. 

2. Başka bir kültürü ve inancı da dünya mirası olarak benimsemek ve gerekirse onun izleyicisi olmak bir erdemdir. Bunun için yüce Atatürk, Sümerleri ve Hititleri kendi kültürünün öncüleri olarak kabul ettiği için, onlara izafeten Sümer ve Eti Bankalarını kurdu (daha sonra holdingler). Her ikisi de satılarak ortadan kaldırıldı. Atatürk, Hititlerin simgesini Ankara şehrinin simgesi olarak aldı ve bu kültüre sahip çıktı, Hititlerin mirasçısı olduğunu tüm dünyaya ilan etti. Ne mi oldu? Ankara’nın Hitit Güneşi olarak bilinen simge ortadan kaldırıldı, bir cami simgesi kondu. Bunu izleyen birkaç ay içerisinde Avrupa Birliği “Hititler Avrupa kökenli insanlardı ve Anadolu’nun esas sahipleri onlardı, yani Avrupalılardır” kararını alarak, ileride çıkacak civcivin yumurtasını folluğa bıraktılar. 

3. Ön Asya, tarım bitkileri, süs bitkileri ve bazı meyve türleri bakımından gen merkezi olduğunu biliyoruz. Ancak, inancı gereği, değişmeyi ve evrimleşmeyi bir türlü benimsemeyen bir toplumun bunları ıslah etmesi beklenemezdi; öyle de oldu. 58 İslam ülkesinin hiç biri, ekonomik bir çeşidin oluşturulmasına imza atamadı. Doğa müzesi kurmadı, biyolojik arşiv yapmadı. Çevresini tanıyarak onları bilimsel olarak sınıflandıramadı. Bu söylediklerim, İslam ülkelerinin ve diğer dinlerin de tutucu ülkelerinin hemen hepsi için geçerlidir. 

4. Dogmatik yaklaşımlar merak duygusunu bastırdığı için, kökten dinciliğin egemen olduğu toplumların hemen hepsinde, ülkelerindeki hiçbir antik eser, doğal anıtlar, hatta mitolojiler incelenemedi. Bunu, evrime inanmış toplumların içinde yetişenler yaparak, bu onurun mutluluğunu yaşadılar. 

5. Dogmatik yaklaşımlar, geleneksel düzene sorgulamadan baş eğmeyi öğütlediği için, bu ülkelerde demokrasi ve toplumsal düzenleme ile ilgili hiçbir yaratıcı adım atılamadı. Sadece ekonomik sorunlar ve inanç çatışmaları nedeniyle isyan üzerine isyanla bulundukları toplumları kemirdiler. 

Bu nedenle Türkiye’ye demokrasinin getirilme kararı Atatürk Başta olmak üzere birkaç kişinin iradesi ile gerçekleşmiş, bu istek toplumun alt kesiminden değil, üsten gelmiştir; 85 yıl geçmesine karşın bu nedenle demokrasi sıkıntımız sürmektedir. 

6. Dogmatik yaklaşım nedeniyle evrensel kimlik kazanamadılar. Bugün, dünya nüfusunun %80’i için “bizim inandığımız yaratılış” hiçbir şey ifade etmiyor. Çin’de bir üniversitede çalışacaksanız, onlara bizim yaratılışımızı m ı anlatacaksınız? Aynı tarzda giymiyor, aynı yemekleri yemiyor, aynı şeyleri içmiyor, aynı şeyleri düşünmüyor, aynı şeylerden zevk almıyor, en kötüsü ise, kendi inancınızın ve düşüncenizin dışındakileri sapkınlık olarak niteliyorsanız, bu küre üzerinde yaşayan insanlarla nasıl bir araya geleceksiniz. Bu nedenle son zamanlarda uygarlıklar arasındaki çatışma sözcüğünü hafife almayın. 

7. En önemlisi kuşkuya yer olmadığı ve tek doğruya saplanıldığı için bu toplumlarda analistik düşünce gelişemedi. Bunun için de birkaç örnek vermek isterim. Burada yanlışlığını ya da doğruluğunu tartışmak da istemiyorum. Bu anlattıklarımı sakin bir kafayla uygun bir zamanınızda tekrar düşünmenizi diliyorum. 

• Kudüs, bilinen “en yakın olarak tanımak zorunda olduğumuz" birçok peygamberin (en az üçü), peygamberliğinin tebliğ edildiği, kutsal kitaplardan da en az 3'nün indiği, Müslümanların bile ilk ibadetlerinde yönlendiği, söylenceye göre Hz. Muhammed’in Miraç'a yükseldiği yer olmasına karşın, burada, tarihin hiçbir döneminde barış sağlanamamıştır; en kanlı katliamlar burada gerçekleşmiştir; çoğu da din adına. Bugün bile, dünyanın en güvensiz şehri ünvanını korumaktadır. 

• Bütün minibüslerde ve otobüslerde “Allah Korusun” yazısı olmasına karşın, araç başına en çok kaza, bizde, Türkiye’de oluyormuş. 

• Kâbe Tanrının evi olarak tanımlanmasına karşın, sadece 1992 yılından bu yana sadece ayakaltında ezilenlerin sayısı 10.000 leri geçmiş durumda. Yani Tanrının evinde bile güvende değilsiniz. 

• 2004 yılında Büyük Okyanus’ta meydana gelen tusunamide, en çok zararı Endonezya’nın Müslüman kesimi olan Ace bölgesi gördü, bir rakama göre, sadece 100.000 çocuk bu bölgede anasızbabasız kaldı. Tüm dünya bu bölgeye yardıma giderken, oradaki, yani Ace bölgesindeki Müslümanlar ne yaptı biliyor musunuz? Tam 240.000 hacı, tusinamiden bir ay sonra, Hacca gitti ve ortalama adam başına 8.000 dolar harcadı; çocuklar da ser-sefil ortada kaldı. 

• Türkiye’de hacca giden 100.000 hacının 80.000’den fazlası yeşil kart kullanıyormuş. 

• Mısır halkının gelirinin %68’i (güvenilir kaynak olmayabilir) turizmden gelen gelirmiş. Gelen turistlerin %62’si (güvenilir kaynak olmayabilir) sadece Firavunların yaptırdığı piramitleri ve eserleri görmek için geliyorlarmış. Kuran’da onlarca yerde Firavunlara lanet yağdırılıyor ve beddua ediliyor. Mısır halkı, ekmeğini yediği Firavunlara günde 5 defa lanet okuyor, her gün sopasını yediği halkın, yani İsrailoğullarının var oluşunu sağlayan peygamberlerini de günde 5 defa kutsuyor. 

HACİVAT-KARAGÖZ’Ü NEDEN ÇOK SEVERİZ? 

• Türk toplumu ve Ön Asya toplulukları neden “Hacivat-Karagöz” orta oyununu 600 yıl boyunca büyük bir zevkle seyretmiştir, hiç düşündünüz mü? Hacivat-Karagöz oyununun en önemli özelliği Hacivat’ın dediğini Karagöz, Karagöz’ün dediğini Hacivat tümüyle ters anlar; Hacivat mersine der, Karagöz tersine anlar, bu böyle sürer gider. 

• İşimize gelmeyenleri ya yanlış anlamayı ya da anlamazlıktan gelmeyi yaşam tarzı olarak benimsemişiz. Hiçbir şeyin aslını ve dogmatik eğitimimiz nedeniyle bir ifadenin gerçekte ne anlama geldiğini öğrenme alışkanlığımız yoktur. Dünyada üzerinde hiç tartışılmayan en önemli kemiyetler sayılardır. Örneğin 5 dediğinizde bunu kimse tartışmaz. Gelgelelim ki, semavi dinlerde verilen sayıların bile bir zahiri bir de gerçek anlamı vardır diye fetva veriyoruz. Bu nedenle, bu topluluklar gerçeği hiçbir zaman öğrenemiyorlar. 

Dogmatizm sadece bize özgü de değildir ve sadece bizi perişan etmemiştir? 

• Bu anlattıklarım bizim için ne kadar geçerli ise, dogmatik saplantıya girmiş, her ırktan, her inançtan, her ekonomik düzendeki toplum için de geçerlidir. 

• Bakın, Hıristiyan tarihinde, “eşek davası ya da meselesi” diye ilginç bir tartışma vardır. Birileri eşeğin ağzında kaç diş olduğunu merak ediyor ve tartışma başlıyor. Tam 100 yıl. Birisi diyor ki biz niye bu kadar tartışıyoruz? Eşeğin ağzını açıp dişlerini sayalım ve böylece kaç diş olduğunu öğreniriz. Kilise hayır diyor, saysanız da gerçek değildir. Çünkü kutsal kitapta ve Batlameyus’un kitabında eşeğin dişi ile ilgili bir bilgi yoktur. Bu nedenle sizin sayınız gerçek olmayacaktır. 

• Dogmatizmin bir karşıtı olarak ortaya çıkan komünizmin (keza Maoizmin) bizatihi kendisi, “Das Kapital” ve “Mavi Kitap”la bir zaman sonra bir çeşit din kisvesine, dogmatik bir yapıya büründüğü için, yıkıldı gittiler. 

EVRİM KAVRAMINI ALGILATMA “DOGMATİKLİĞİN DIŞINDA” YİNE DE NEDEN BU KADAR ZOR? 

• Bir tarafta –her ne kadar Sümer-Babil-Asur öğretilerinden aynen alınmış ya da esinlenmiş ise de- tanrı tarafından kutsal kitaplarla insanlara tebliğ edildiğine inanılan “tek bir kelimesinin değiştirilmesine izin verilmeyen” bir “Yaratılış Öyküsü’ bir tarafta da, her an kapsamı ve içeriği değişen, çeşitli bilim dallarının mekik dokuduğu, anlaşılması ve incelenmesi zor, zaman alan ve en tehlikelisi geleneksel düşünceye ve düzene ters düşen bir “Evrim Kuramı” var. İşte biz zor bir coğrafyada, zor bir konuyu öğretmekle yükümlü olan bir meslek grubuyuz. Bunun için diğer zorluklarımızı da masaya yatırmak zorundayız. İzin verirseniz, şimdi bu konuların bazılarını da masaya yatıracağım. 

• “Evrim kavramını nasıl algılıyoruz” sözü, tekrar söylüyorum; bu ülkenin tümüne yakını için geçersizdir; çünkü evrimi algılayamıyoruz. Pekâlâ, bırakın evrimi, temel bilimlerin en basit bir kuralını bile zor algılıyoruz; örneğin, üniversitelerde ilgili konularda çalışanları hariç tutarsak, bugün uygar bir insan için olmaz ise olmaz olan, volt, amper, direnç kavramlarını kim kavramış ki. Kaldı ki, evrendeki doğal yasaların ortaya çıktığı günden bu yana, ilkeleri hemen hemen hiç değişmeyen fizik ve kimya kurallarını kavrayamayan bir kesim, zaman içinde sürekli değişen biyolojik bir evrimi anlayacak, algılayacak. Sizce bu mümkün mü? 

☻Türkiye’de 2007 tarihi itibariyle 1.200.000 çocuk ilkokula gitmiyor. 

Bu sayı içerisinde çocukları bir ana olarak büyütecek-eğitecek kız çocuklarının oranı ürkütücü derecede yüksek. Şu anda AB ülkelerinin toplamında (27 ülke) okuma yazma bilmeyenlerin sayısı, Türkiye’dekinden çok daha azmış. 

- Türkiye’de 76 çeşit de lise var. Adı lise, 2006 Haziranında yapılan ÖSS sınavında fen kolundan mezun olan 150.000 öğrenci, yanlış duymadınız tam 150.000 öğrenci, fen bilgisi sınavından toplam 120 soru, tek bir soruyu doğru yapamadığı için, değerlendirme merkezi tarafından, sıralamaya sokulamamış ve otomatikman diskalifiye edilmiştir. Bu nedenle de, fen puanı ile öğrenci alan birçok fakültenin kontenjanı doldurulamamıştır. 

- Durum böyle iken, Milli Eğitim Bakanlığı, 2006 yılında din dersinde uygulamalı ders diye yeni bir dersi devreye sokmuştur; okullara mescid yapımı gündeme gelmiştir. 

13.04.2007 tarihi itibariyle 

Almanya'da 70 bin sağlık kurumu 8 bin kilise 

Fransa'da 60 bin sağlık kurumu 9 bin kilise 

Türkiye’de 7 bin sağlık kurumu 90 bin cami 

Ahirete daha çok yatırım yapan bir ülkeden ne bekliyorsunuz? 

Çevresi ve ailesi bu tip insanlarla çevrilmiş, sadece test çözen bir toplumun bir olayı başından alıp sonuna kadar sistematik belirli bir mantık zinciri içerisinde düşünmesi, yorum yapması olanaksızdır. Evrimsel düşünce ise, birbirini izleyen koşul ve olayların değerlendirilmesi ile ilgilidir. Sözüm ona günümüzün çağdaş- eğitimcilerinin önerdiği ve geliştirdiği, bugün uygulanan eğitim modeli, evrimsel düşünme modelinin tam karşıtıdır. 

Düşünmeyi nasıl öğreteceğiz? Evrim düşünme ile başlıyor, inanma ile değil? 

Hayal mi görüyoruz yoksa çağı yakalıyor muyuz? 

İmza attığımız AB Lizbon kıstasına göre 2010 yılından sonra liseyi bitiren her çocuk anadilinden başka en az iki dili akıcı olarak okuyup konuşmak zorunda. Hâlbuki Türkiye’de en az 5 milyon kişi Türkçeyi derdini anlatacak kadar konuşamıyor. Konuşuyor diye baktıklarımızın muhtemelen yarısı söylenenin ancak yarısını anlayabiliyor. 

Yine imza attığımız Lizbon kıstasına göre, bugünkü okullaşma oranını (eğer bir kısmına okul denirse) yani %53’lük okullaşma oranını, 2010 yılında %80-85’e çıkarmak zorundadır. Okullaşma oranı bakımından gelişmekte olan ülkeler arasında Meksika ile son iki sırayı paylaşmaktayız. 

Son 10 yılda Türkiye’de nüfus artışı %20, istihdam artışı %5. Bu şu demektir: Her 4 gençten 3’ü işsiz olacak demektir. İşsizi bu kadar yüksek olan böyle bir toplulukta, dev bir kitle, eğitim çağı bakımından orta ve yüksek eğitime doğru yol alırken, yeterince alt yapısını hazırlayamayan bir ülkede hangi gelişmeyi bekleyeceksiniz: Bunun tek bir yanıtı olacaktır “Köktencilik ve terörizm”. Bu iki akımın da temelini dogma oluşturduğu için evrimsel düşünceye adım atmak mümkün olamamaktadır. Türkiye’nin gelmiş olduğu durum budur. 

Bu travmayı atlatmanın en akılcı yolu, kendi işini kuran Köy Enstitülerini kapattığımıza göre, meslek liselerinin yaygınlaştırılması olacaktı. Ancak, meslek liseleri ne zaman gündeme gelse, birileri hemen imam hatip liselerini devreye sokuyor ve böylece Türkiye’nin en önemli sorunu imam hatip liseleri sorunu tarafından teslim alınmış duruma sokuluyor. 

Kaldı ki teknik eğitim liselerindeki öğrencilerin büyük bir kısmı dört işlemi yapamayacak durumda; ancak buna karşın en iyi öğretmenler liselere bile değil imam hatip liselerine tayin ediliyor. Çünkü geleceğimize göz dikmiş çok planlı ve programlı bir kesim, dünya görüş ve davranış şekillerinin, ancak yönetsel-idari sistemi ele geçirmeyle, özellikle siyasal bilgiler, hukuk ve yönetimle ilgili birimleri ele geçirmeyle olacağını biliyorlar. 

Sistematik yıkım dört bir yandan iş başındadır. Dil bilen bir teknikeri dünyanın her tarafında çalıştırabilir, ülkenize döviz getirebilirsiniz. Dil bilen bir imam hatip mezununu nerede çalıştırabilirsiniz? Kimse bu soruyu sormuyor…Yüksek öğretim diye adlandırılan yüzdeler de aldatıcıdır. Şu anda üniversite öğrencilerinin %37’si açık öğretimde okumaktadır. Ne bir sınıf ne bir laboratuar görmeden. Buna karşılık teknik lise mezunları askerliğini er, açık öğretim mezunları yedek subay olarak yapmaktadır. 

Paralı olanların çoğu iyi okula ve iyi dershaneye gittiği, iyi özel hocalardan ders aldığı, kitapları ve lisanı olduğu için, burslu yerleri kazanarak parasız okuyabilmekte, fakirler de her kademedeki ödemeyi yüklenmektedir. 

İyi eğitilmişlerin büyük bir kısmı, bilgi görgüyü artırma, yüksek lisans, doktora yapma amacıyla, mezun olduğu gün yabancı ülkeye gitmekte ve çoğunluk bir daha geri gelmemekte; ülke ise iyi eğitilmemişlerin, tarikat okullarından ya da yurtlarından yetişen gençlerin kollarına bırakılmaktadır. Liselere atanan öğretmenlerin binlercesi veteriner, ziraatçı, orman mühendisi vs gibi saygın; ancak öğretmenlik bilgi ve becerisi verilmemiş olanlardan seçilmiştir, seçilmektedir.2005 yılının ÖSS sınav sonucunun analizi ürkütücüdür. Fen sorularında 45 sorunun doğru cevap ortalaması %5.2, biyoloji sorularına verilen yanıtlar ise toplam içerisinde yalnız ve yalnız %08’dir. Yani bir biyoloji sorusuna doğru cevabı, sınava giren her 1000 kişiden ancak 8’i verebilmektedir. Bu kitleye evrimi nasıl öğreteceksiniz? Ümit var mı? Yok; çünkü 2004 yılından bu yana okul sayısı 80.000’den 60.000’ne düşmüş; cami sayısı ise 80.000’den 90.000’e çıkmıştır. 

TÜBİTAK’ın bütçesi 2005 yılında, memurlarının maaşını da karşılamak kaydıyla galiba 800 milyon YTL idi; bu dönemde her kategoriden araştırıcı sayısı 79.555 kişi imiş. Hâlbuki bu dönemde dershanelere ödenen para 9 milyar dolar. 

Ülkemizde fikir özgürlüğü var gibi görünüyorsa da, düşünce özgürlüğü kural olarak yoktur. Üniversite eğitimi yasalara göre özgürdür. Ancak birçoğunda özellikle 1982 yılından beri totaliter, baskıcı, çağdışı yönetim egemendir. Dikkat edin 1982 yılından bu yana üniversitelerin olaylara bir bilim adamının cesaret ve basiretle yaklaşımı kalmamış, halkı aydınlatma misyonu yitirilmiştir. 

Kaldı ki, siyasi yapılanmanın, sömürünün, propagandanın temelinde, en etkili araç olarak hala inançların sömürüsü yatmaktadır. İşlendiği ve eğitildiği zaman aydınlanacak, bilimsel düşünceye yaklaştırılabilecek geniş bir kitlenin mevcut olduğu açıktır. Eğitilecek kitleye ulaşmanın birçok zorluğu vardır. Bu zorluk üç tip kesimden kaynaklanmaktadır. 

1. Anti evrimcilerin (özellikle 1946’dan bu yana) devlet yönetiminde yıllardan beri egemen olmaları, kaynaklarının güçlü olması ve en önemlisi, yaratılışla ilgili kuşkuların, bilimsel açıklamalardan çok daha kolay olarak dogmatik yollarla giderilebilmesidir. 

Soruları ve merak duygularını bir kalemde çözüp, insanları kutsal yola sokabilmektedir. 

2. Daha az bir kesim, çıkarını inanç sömürüsüne dayandırdığı için, “Yaratılış Kuramı” bu kesim için inanılmaz bir güç kaynağı oluşturmaktadır. Bir çeşit ruhban sınıfı diye nitelendireceğimiz kesim bu gruba girmektedir. 

3. Üçüncü kesim, işbirlikçiler, ajanlar ve kışkırtıcılardır. Bunlar, bir ülkenin silikleşmesinin, dogma içinde boğuşarak yok olmasının, bilimden uzaklaştırılmasının en kolay ve ucuz yolunun, o ülkenin insanlarını kendi inançlarını ve dogmalarını kullanarak yok etmeye girişenlerdir. Bu kesim de, başta görsel ve yazılı medya olmak üzere Türkiye’de güçlü bir şekilde temsil edilmektedir. 

Bugüne kadar hiç kimsenin başaramadığı teknik ve mükemmeliyette kitap, kaset, video, vd. araçlarını kullanarak geniş bir kitlenin, özellikle eğitim yaşındaki insanların, çıkmaza sokulmasını sağlamaya çalışmaktadırlar. Bu da başarıya ulaştı m ı? Bana göre ulaştı. Yapılan birkaç anketten biliyorum. Lise çağındaki öğrencilerin %70’ evrime inanmıyor; %50’si tehlikeli bir akım olarak görüyor, galiba yalnız %5’i evrim olabilir diyor. 

Bu kavga, sadece Türkiye’ye yönelik bir saldırı değil, Müslümanların ve fanatik dini saplantıya sokulmuş tüm ülkelere yönelik bir operasyondur. Bu nedenle, 57 dilden, galiba 156 ülkeye yönelik bir saldırıdır. Çünkü tüm bu ülkelerde, kutsal kitabımızdaki ayetlere dayalı yorumları ancak, bu ülkelerdeki İslam dinine mensup insanlar okuyacaktır. Bu, bir küresel İslam yıkımı politikasıdır. 

Bütün bu anlatılanları sizin de bildiğinizi biliyorum. Durum tespiti yapmaktan bıktım, bıktık. Yakın zamanda göreve başlayan bir Milli Eğitim Bakanımız, Almanya’ya durum tespiti için bir seyahat yapma arzusunu dile getirince. Alman eşdeğer bakanı, aynen şu cümleleri sarf ediyor: Bu güne kadar Türkiye’den gelen bakanların hepsi durum tespiti için geldiler, bu bakan da bu iş için gelecekse, gelmesin; artık bir eylem ya da çözüm önerisini sunmalarını bekliyoruz; onların tespitine ayıracak zamanımız yok. Ben de bu bağlamda tespiti bırakıp, bazı önerilerde bulunmak isterim. 

1. Eğitime yatırılan kaynağın ürününü en az birkaç on yılda alırsınız; halbuki siyasilerin rant elde edebilmesi için bu kadar zamana tahammülleri olamaz. 

Bu nedenle eğitim yönetimini ve işlerini, alt yapısı bilimsel ilkelere dayandırılmış, büyük bir kısmını teknik kadronun oluşturduğu özerk bir kuruma bırakmak gerekebilir. 

2. İmam hatip tehdidini bertaraf etmek için, bir gecede 8 yıllık eğitime karar verenler, amaçları iyi niyetli ve doğru olmasına karşın, bilimsel bir alt yapıya dayanmadan alelacele karar vermelerinden dolayı, birçok okulun kapanmasına neden olmuş, 8.000 köyü sadece imamların yönetimine bırakmışlardır. 

3. Türkiye’deki yaklaşık 80.000 akademisyenin, çok; ama çok büyük bir kısmının sadece akademik kadrodan maaş alan, sadece bilimsel teknisyen kimliği taşıyan, ama bir bilim adamının derinliğine sahip olmayan insanlar olduğunu düşünüyorum. 

- Konuşması gereken kesim konuşmuyor, düşünmüyor, düşünse de çıkarı ve korkaklığı nedeniyle modelliğe soyunamıyor. Eğitimin kurdu-güvesi, dâhil olduğumuz camiada, tam eğitilmişlerin kadrosundan maaş alan bizim gibi sözde bilim adamlarıdır. Ortamı hacı-hocaya, köktencilere, bölücülere, işbirlikçilere, dalkavuklara ve çıkarcılara bırakmışız. 

5. AB tarafından, imza attığımız Lizbon kıstasına göre, Türkiye’ye Avrupa Birliğine girebilmek için, diğer bütün koşullardan vazgeçilerek, sadece; ama sadece Avrupa standardında öğrenci yetiştirme koşulu getirilirse, Türkiye 50 yıl sonra dahi Avrupa Birliğine giremez. 

- Hesabını doğru yapamayan toplumlar gelecekte; ancak kökten dinci ve terörist yetiştirir. 

6. Gazete ve kitap okumuyoruz diyoruz. Çünkü televizyon çıktı bu nedenle çocuklarımız okumuyor diyoruz ve kusuru televizyonlara yıkarak işin içinden sıyrılmaya çalışıyoruz. Batıda da, Japonya’da da televizyon var; ancak bu ülkelerde okuma oranı gittikçe artıyor. Rusya’da kişi başına kitap harcaması 75 dolar, Türkiye’de 65 kuruş (çoğu da yardımcı ders kitabı olmalı). Kimse sormuyor niye diye? 

- Batı dünyasının hazırladığı çok güzel belgeseller var. Çoğu da biyoloji ile ilgili. Bu belgesellerde evrim konusu çok net bir şekilde incelenmesine ve anlatılmasına karşın, Türkiye’de büyük bir kısmı yeşil sermayenin ya da kökten dincilerin ya da tutucu yerel yönetimlerin ya da işbirlikçilerin elinde olan televizyonlarda, çarpıtılarak, ayetler ve hadisler araya sokularak, bilimsel olarak açıklanan konular, dogmatik yaklaşımın alt yapısını güçlendirmede kullanılıyor. Yani yarar sağlama yerine çok daha büyük zararlara neden oluyor. 

Ancak, yukarıda anlatmaya çalıştığım tüm bu bilgiler, özünde, ayrıntıdır. Sıraladığım tüm bu dilekler yerine getirilse dahi, istenen iyileşme beklenilemez. 

- Üniversitelerimizin bu işe gönül vermiş, sizin gibi saygıdeğer eğitmenleri, çağdaş bilimin evrimle ilgili tüm kanıtlarını avuçlarımızın içine doldursa dahi, bu ülke ya da İslam ülkeleri ya da Güney Amerika Ülkeleri ya da Amerika gibi bilimsel atılımlarla dogmatikliği iç içe barındıran ülkelerde, evrim kavramını yine de geniş kitlelere kabul ettiremeyeceksiniz. 

- İlk olarak Sümerlerden başlayıp günümüze kadar çeşitli dinlerde çeşitli kimliklerle bürünerek yer alan, ortaya çıktığında haklı nedenlere dayanan, ancak bugün bilimin ışığında geçerliliğini yitirmiş olan mitolojik söylem ile organik bağı kırmanız gerekecektir. 

- Bunu ancak bu bilimle uğraşan insanların, tehditleri-şantajları-yıldırmaları, evrensel bir sorumlulukla karşılayarak, bu gerçeği açık açık dile getirmeleriyle, halka anlatmaları ile olur. Ümidin var mı diye sorarsanız? Açıkça kuşkuluyum. 

- Çünkü en yakın çevremdeki bilim adamları bile, bilim ile uhrevi miti bağdaştırma çabası içerisindeler; belki de bu simpozyumda da, her zaman olduğu gibi, belirli kesimlere hoş görünmek için bu yolu deneyecek arkadaşlarımız olacaktır; ancak bu yolla evrimi anlatmayı hiç kimse başaramadı; bu eğilimde ve davranış içerisinde olanlar da başaramayacaklar. 

- Ayrıca şunu açıkça da söylemeliyim; uhrevi mitoloji ile temel bilimleri çeşitli sözcük, kelime oyunlarıyla birbirine uyumlu hale getirmeye çalışanlar, anti evrimcilerden daha tehlikelidirler ve bilimsel açıdan da ahlaksızdırlar. Türkiye’deki en tehlikeli kesim de bu kesimdir. 

Bu konudaki bağnazlara karşı şu davranışı göstermemiz de bir hatadır: Bir şeylerin açıklanamamış ya da açıklanmamış olmasının sorumlusu “hep” bizmişiz gibi davranma. 

DNA 1950’lerde bulundu, yapısı 1960’larda keşfedildi, işlevleri ise neredeyse 1980’li yıllarda tam açıklanabildi. Son 25 yılda bulunan böyle bir araçla dünyadaki biyolojik bilinmezliklerin hepsinin aydınlatılamamış olmasının sorumlusu neden biz oluyoruz da; son 2000 yıldan beri ve bugün dünyadaki tüm bireyleri pençesine alan bir sistem sorumlu olmuyor muş? 

Bir bakterideki flagellumun bilmem ne kutusundaki işleyiş bilimsel olarak hala çözülememiş diyerek, görsel basınlarda ‘tanrı adına’ boy gösterenlere; illaki bunun işleyişini öğrenmek istiyorsanız, birkaç tapınağa ya da inanılmaz fiyatlarla basıp bedelsiz halka dağıttığınız saçma sapan kitaplara ayırdığınız paraları, bilimsel kurumlara yöneltin, biz size bunları çözelim “niye” diyemiyoruz? 

Öğrenmek istiyorsanız bedelini ödeyin diyemiyoruz? 

Türk toplumunun kendine özgü bir yaratılış miti vardı; Orta Asya’da egemen olmuş, bugün parça parça gelenek ve göreneklerimize girmiş, özellikle Alevi Kültürü içerisinde yoğrulmuş bir yaratılış öyküsü bulunmaktadır. Evrenin ışıktan oluştuğuna ilişkin, benzerinin birçok mitolojide de yer aldığı simgesel bir yaratılış öyküsü vardı. Toplum bunu, geçmişte bir mitoloji tarzında benimsemiş, ancak günlük yaşamının değişmez bir öğesi olarak kabul etmemişti. 

Ne zamanki Türk toplumu Maveraün-Nehir’de Emevi komutanı El Kuteybe ile karşılaştı; kendine özgü yaratılış öyküsünü unuttu ve Sümer mitolojisinin yörüngesine girdi. Toplumun şu anda büyük bir kısmının benimsediği ‘Yaratılış’, yani zorlama bir terimle evrim algılaması, Sümerlerden Süryanilerle, onlardan da, Musevilere intikal etmiş mitolojinin ta kendisidir. 

Eğer yaratılışla ilgili dinsel zeminde bilgi sahibi olmak istiyorsanız, Tevrat’ın eski veraset denen bablarını (bölümlerini) okumamız gerekir. Bizim, şu anda, evrim karşıt olarak tanımladığımız ‘yaratılış’ öyküsü, Tevrat’ta anlatılanlardır. 

Tevrat, yaratılışın anlatıldığı bu bölümlerde, İsrailoğullarına gelecek için biz Türk toplumunu da ilgilendiren önemli görevler vermiştir: Bir kısmı topraklarımızın içerisinde yer alan vaat edilmiş toprakların elde edilmesi ve İsrailoğullarının diğer kavimlere egemenlikleri gibi. 

- En ilginci de, ‘İsrail oğulları tüm diğer kavimlere egemen oluncaya kadar mücadelenizi bırakmayacaksınız’ buyruğunu veren, Tevrat’ta hem kral hem de peygamber olarak geçen Harun ve Yahya adını, İslamiyet’in egemenliğinin ve kutsallığının güçlendirme kisvesi altında, Türkiye’de ve dünyada Müslümanların tümüne yönelik, her türlü yayın organını en etkili şekilde kullanan bir kişinin ‘Harun-Yahya’ takma adını kullanmasıdır. 

Bugüne kadar hiçbir düşünürümüz, bilim adamımız, din adamımız ya da herhangi bir inanç sahibimiz, o ki bu çabalar İslam’ın esenliği içindir, neden bu takma ad Muhammet-Ali ya da AliOsman değil diye sormadı? Sorgulamadı. 

Her birinin 300-500 milyon liradan aşağı mal olamayacağı hesaplanan bu kitapların yüz binlercesinin, hangi kaynağa dayanarak, hem de çeşitli dillerde hem de onlarca ülkede karşılıksız dağıtılmasını sorgulamadı, soruşturmadı; buna güvenlik güçlerimiz de dahil. 

Bir Müslüman’ın Amerika’ya girişinde bin bir zorluk çıkarıldığı günümüzde, sadece Amerika’da Müslümanlara yönelik anti evrim telkini yapan 1500 site bulunmasını nasıl açıklayacaksınız? 

Ben açıklayayım: Eğer siz, tüm bilimlerin ve bilgilerin kutsal kitapta şu ya da bu şekilde belirtilmiş olduğunu telkin ederseniz ve toplumu sadece bu bilgiyi araştırmaya yönlendirirseniz ve ona inandırırsanız, bir anlamda temel bilimlerden uzaklaştırırsanız, onun boynuna ilmeği ya da tasmayı geçirmişsiniz demektir. İşte, sadece bir ülkeye değil, dünyadaki tüm Müslümanlara yönelik eylem, bunun bir parçasıdır. Pakistan güvenlik güçlerinin bile zor girdiği Peşaver’deki dağlık kesimlerde dahi bu kitapların peynir ekmek gibi dağıtılmasının nedeni, bu küresel sinsi planda yatmaktadır. Müslümanları yok etme planında. 

Evrim, değişmenin kurallarını inceleyen bir bilim olduğuna göre; evrimleşemeyen, yeni koşullara uyum yapamayan, değişemeyen her canlı gibi, doğmasından kurtulamayan toplumlar da er ya da geç dünya sahnesinden silinecektir. Özünde bu özelliklere sahip toplumların, bu sahnede yok oluşları ile ilgili epeyi mesafe alındığını gün be gün yaşıyoruz. 

Evrim Kuramını Çökertmeye Çalışanlar 

Televizyonlarda her gün anlı şanlı öğretim üyeleri, ilim adamları, sözüm ona düşünürler, sanki karşılaştırmalı morfoloji, biyokimya, fizyoloji çalışmışlar, sanki ataları bu ülkede birçok doğa tarihi müzesi kurmuş, sanki laboratuarlarda canlı örnekleri incelemiş, sanki kendileri ve ataları dünyadaki canlı varlıkları incelemiş ve halkına mal etmiş gibi, çıkıp insanın kökeni konusunda bilge tavırlar içerisinde yorumlarda bulunuyorlar. 

Ama insanı gerçek yapısıyla ve geçmişiyle tanımaktan ve onu geniş halk kitlelerine doğru olarak anlatmaktan sorumlu olan öğretim üyelerinden hiçbiri, kalkıp da, bunun böyle olmadığı konusunda herhangi bir serzenişte dahi bulunmuyor, bulunamıyor. 

ACABA DOĞA EĞİTİMİ VERENLER, GERÇEKTE EVRİME İNANIYOR MU, İNANANLAR DA DOĞRU EĞİTİM VERİYOR MU? 

42 yıllık meslek yaşamımda, bu konudaki düşünürleri ilgilendirecek çok ilginç olaylarla karşılaştım. Bunlardan birini anlatmadan geçemeyeceğim. 

- Evrim kitabı yazmış, yıllarca Türkiye’nin en büyük üniversitesinde bu konuda ders vermiş saygıdeğer rahmetli bir hocamız, bir gün beni kimsenin olmadığı bir odaya çekerek, sana bir şey sormak istiyorum Aliciğim dedi, buyur hocam dedim: 

- Sen gerçekten evrimleşme olduğuna inanıyor musun? Dedi. 

- Hiç kuşkum yok hocam! Elimizdeki sayısız bilgi bunun böyle olduğunu gösteriyor dedim. Sizin kuşkunuz var mı hocam? 

- Yıllarca bu dersi vermiş ve kitabını yazmış olmama rağmen, ben pek inanmıyorum dedi. 

O an, işimizin çok zor olduğunu fark ettim. 

• Bir hususu daha saptamamız gerekiyor: “Dini çağdaşlaştırma” amacıyla yapıyormuş gibi davranan ya da “birilerine yaranma” politikası güdenler, ne toplumun aydınlanmasında bir yarar sağlayabilirler ne de aydın sıfatı kazanabilirler. 

• Dinler, değişimi doğaları gereği asla kabul edemezler. Evrim de durağanlığı asla kabul edemez. Değişim, bu nedenle anti evrimciler ve tutucular tarafından her zaman dinsizlik olarak görülmüştür. 

• Gel gelelim ki, değişim, sömürünün, yalanın, talanın, zehri; bilimsel düşüncenin ise gıdasıdır. 

• Evrensel insan ve bilim dünyasının insanı, değişimi benimseyen insandır. Değişim yoksa orada insan da yoktur, hatta evren de yoktur. 

Geleneğinde ve bugün, kökten dinsel öğreti, temel düşünce sisteminin en önemli unsurunu oluşturan bir toplumda, laikmiş gibi davransa da, hele devlet politikası, eğitim anlayışı ve harcamalar önemli ölçüde dogmatik bir öğretiye destek sağlamaya yönelik ise, bu topluma değişimi anlatamazsınız, öğretemezsiniz. 

- Bu nedenle, boşuna uğraşmayın, evrimin kurallarını, kanıtlarını, toplumun her bireyine anlatsanız da, kütüphaneler kursanız da, eğer dogmatik düşünce egemen ise, sonuca ulaşamazsınız. 

- Dogma ile evrimleşme birbirine zıt mantığı içeren iki kavramdır. Bunları, birçok üniversite mensubunun yapmaya çalıştığı gibi, uzlaştırmaya çabalamanın anlamı yoktur. Bunu kimse başaramadı, sizler de başaramayacaksınız. 

- Açık söyleyeyim, bu konuda gri yoktur; ya aktır ya da karadır. 

- Değişmez kurallara saplanmış bir toplumu, değişmenin kurallarına göre yetiştiremezsiniz. 

- Toplumun bu nedenle evrimi gerçek olarak algılaması söz konusu olamaz; bu algılama ancak dinsel öğelerin izin verdiği ölçüler içinde olacaktır. Dünyanın her yerinde olduğu gibi, dini inanışlar ile evrimsel algılama bir grafiğin birbirine paradoks oluşturan iki değişkenidir. 

SON SÖZ: NE YAPMALIYIZ? 

Bu toplulukların, bizim, sevgili halkımızın esenliklerini, varlıklarını ve kimliklerini sürdürmeleri, en başta bu işlerle ilgilenen biz öğretim elamanlarının, birinci planda cesaretine, toplum, ülke sevgisine ve ülkesinin insanının hangi yöntemlerle eğitilebileceği konusunda kazanmış olduğu beceriye bağlıdır. 

Bu dogmatik eğilim sürdükçe, evrimsel mekanizmaları açıklayan yeni bulguları, bitmez tükenmez bir çabayla anlatmaya çalışmanın büyük bir yararı olmayacağını bir daha vurgulamak istiyorum; 42 yıllık yoğun deneyimim bunu gösteriyor. Her defasında, tutucu kesim, önünüze açıklanması gereken bir bilinmezi, Tanrının bir sırrı olarak getirecektir. Ve siz bu anaforun içinde sadece çırpınacaksınız. 

Hâlbuki dogmalarının kökenini, gelişimini, çelişkilerini, yanılgılarını ve çıkmazlarını açık açık anlatmaya başlarsanız, bu kafaları kumdan belki çıkarabilirsiniz. Eğer bu cesareti gösterebilirseniz. 

Ancak dünyanın en büyük psikoanalizcisi olarak bilinen Karl Jung’un dediği gibi, sorunların üzerine doğrudan yürüyen insanlar, asil ve sağlıklıdır; bahane uyduranlar ve olmayan bağlantıları varmış gibi kurmaya çalışanlar, korkaklar ve hasta ruhlu insanlardır. 

Belki de Türk tarihinin ve İslam tarihinin en uzun Evrim Eğitimi vermiş, bu kavgaya müdahil olmuş, 42 yıldır evrim anlatan, konuşmalar yapan biri olarak, size son olarak şunu söylemek istiyorum: Çeşitli boyalarla defalarca boyanmış, yama üstüne yama yapılmış, parça parça dökülen bir duvarı yeniden boyama çabanız hiçbir işe yaramayacaktır, eğer sorunu çözmek istiyorsanız, ilk olarak kat kat üzerine bağlanmış eski boyayı sökmeniz gerekecektir. 

Hedefi doğru seçin, yöntemi doğru kullanın derim; eğer dünyada Müslümanların ve Türk milletinin devamını ve başarısını içtenlikle istiyorsanız.