Düşünce insanların ve kaderin gözünden

Düşünce insanların ve kaderin gözünden

Aforozlular gibi, yapayalnız ağlarım;

İrkilir sağır gökler çığlıklarım yüzünden,

Bahtıma lanet okur, yüreğimi dağlarım;

Talihi yaver giden herkese gıpta eder,

Şu denli güzel olsam, dostlarım olsa derim;

Şunda sanata, bunda dehaya içim gider,

Oysa solda sıfırdır yapmak istediklerim;

Kendimden iğrenirken aklım sana doğrulup

Gönlüm kara dünyayı gerilerde bırakır,

Gün doğarken yükselen bir tarla kuşu olup

Cennet kapılarında kutsal ezgiler şakır; 

Öyle bir servettir ki sevgini anmak bile,

Sultanlarla yer değiş deseler de nafile.

William Shakespeare, Sone 29