Bazan geçmiş günlerden kalanları anarım

Bazan geçmiş günlerden kalanları anarım

Bir araya gelince hoş sessiz düşünceler;

Aradığım şeylerin yokluğuna yanarım,

Gönlümü yitenlerle çektiğim yaslar deler:

Yaş bilmeyen gözlerim boğulur da yaşlara

Ölüm gecesindeki sevgili dostlar için,

Depreşir yüreğimde nice kapanmış yara,

Yitip gitmiş yüzlere inlerim için için.

Geçmiş yaslar yeniden beni yürekten vurur,

Acıları saydıkça bir bir, içim kan ağlar;

Gönlüm eski dertleri anıp çile doldurur.

Borcum bitmemiş gibi yine keder borcum var. 

Ama, sevgili dostum, seni andım mı yeter:

Bütün yitenler döner, bütün acılar biter. 

William Shakespeare, Sone 30