Yola koyuldum ama, ilerlemek ne de zor;

Yola koyuldum ama, ilerlemek ne de zor;

Şu yorucu yol var ya, ben sonuna vararak

Rahata kavuşmayı umarken, şöyle diyor:

“Sen ne kadar gidersen dostun o kadar ırak.”

Beni götüren hayvan, üzüntümün yorgunu,

Güçbelâ yürür benim dert yükümü taşırken;

Zavallı, bir sezgiyle öğrenmiş sanki şunu:

Binicisi hız sevmez senden uzaklaşırken.

Kanlı mahmuzum bile onu öne süremez

Sağrısını öfkeyle bazen dürtükleyince;

Yalnızca inilder de, başka yanıt veremez,

O, derisini deşen mahmuzdan keskin bence. 

Çünkü o inleyişten şu doğuyor kafamda:

Benim derdim önümde, sevincimse arkamda.

William Shakespeare, Sone 50