Düşünceye dönüşse benim etim kemiğim

Düşünceye dönüşse benim etim kemiğim

Yolum kurban gidemez hoyrat mesafelere;

Ben, tüm uzaklıkları aşıp erişeceğim

Sınırsız ötelerden, senin olduğun yere.

Varsın, sımsıkı basın ayağım topraklara

Dünyada bir köşede, senden uzak mı uzak,

Çevik düşünce sıçrar, dinlemez deniz. kara,

Ulaşır özlediği yere hayal kurarak.

Ben, düşünce değilim: ah düşündükçe bunu

- Sen gittin, ben uçamam - bu öldürüyor beni;

Alt tarafı, varlığım biraz toprak, biraz su:

İnleyerek beklerim geleceğin keyfini.

Bu iki som maddeden, birbirinin yasına

Nişan takan o ağır yaşlar kalacak bana. 

William Shakespeare, Sone 44