Ah, ben ölünce neler söyletecekler sana:

Ah, ben ölünce neler söyletecekler sana:

Ne buldun diyecekler, onun nesini sevdin?

İyisi mi, sevgilim, sen hepten yan çiz bana,

Zaten bende ne arar senin değer dediğin.

Meğer ki uydurduğun erdemli yalanlarla

Hiç lâyık olmadığım şeyler yakıştırasın,

Cimri gerçeğin vermek istediğinden fazla

Bu ölüye, ardından, övgüler yağdırasın.

Ah, belki gerçek sevgin görünür diye sahte,

İstemem aşk uğruna yalancıktan övmeni;

Adımı da gömsünler cesedinle birlikte

Yaşamasın; ne beni utandırsın, ne seni.

Utanıyorum işte bunlara yol açmaktan:

Hiç değer taşımayan şeylerden sen de utan.

William Shakespeare, Sone 72 son