Ağır göz kapaklarım, yorgun gece içinde

Ağır göz kapaklarım, yorgun gece içinde

Hayalinle apaçık kalsın, dileğin bu mu?

Sana benzer gölgeler, gözümle eğlensin de

Keyfince paralayıp geçsinler mi uykumu?

Gönderdiğin, ruhun mu canevinden uzağa

İşlerime göz kulak olsun, düşürsün diye

Aylak saatlerimi, utancımı tuzağa:

Hasedine, kuşkuna yardakçılık etmeye?

Hayır, sevgin çoksa da büyük değil o kadar,

Benim kendi aşkımdır vermeyen uyku durak,

İşte öz sevgim, didik düzenliğimi bozar

Senin uğruna bana hep nöbet tutturarak.

 Ben bekçinim, sen başka yerlerde uyanıksın:

Benden uzaksın, sana başkaları çok yakın. 

William Shakespeare, Sone 61