Beni en çok dinginleştiren yaktığım ateşte ruhumun canlanmasıdır.
...ve beni şamanımla bağdaştıran en derin düşünce ''hayvan '' olarak adlandırılan canlıların gözlerinde derinliği yaşamak oldu.
...ve de bazen öyle bir bakışla kendime getiriyor ki ''Neden?'' diyor , cevap veremeyince hayvanlığıma yanıyorum
... daha sonra düşünüyorum ki ''kıyamet'' emanet edilen dilsiz canlılara karşı bize lütfedilen en anlamlı sondur.
... ta ki sona geldiğimiz an'da ettiğimiz tüm duaların anlamsız olması gibi.
...para için, rahat yaşamak olarak adlandırdığımız kişisel şeytani hazlarınızın; ölüleri dahi rahatsız etmekten çekinmeyen vicdansızlığınız içinde kanınızı içip, etinizi yemek, benim için sonsuza dek doyumsuzluğun doyamamışlığı olacaktır.
... tüm bunları düzenli olarak düşündüğümde sinir krizi geçirip yeğane bildiğim bir şey varsa da o ''yaktığınız kadar yanacaksınız; fakat hiçbir zaman ne kadar yaktığınızı hiç anlamayacaksınız...
0 Yorumlar