Dünü fazla düşünmedim, geleceğe bir kılıf uydurduğum şüphesizdir. O kadar çok şey yaşadım ki ' Bazen mekan ve insanlar bana aynı geldi. Ya da birbirine çok benzeyen kişilerle birlikte oldum. Her ne yaptıysam her şey kendim içindi , istediğim içindi. Koyvermelerim çok oldu hayatta, bir çok kişiyi listeden çıkardım , ekledim, değiştirdim, zamanımı geçirdim bu hayatta.
Bu yaşımı ''içimdeki çocuğa'' söylediğimde ise her zaman ki gibi muhteşem bir tebessümle ben burada olacağım. Her zaman , sen istediğin sürece dedi.
80'ler 90'lar hayal gibiydi, hayatın her seferinde seni affettiği zamanlar.
Peki neler değişti, her şey değişti. Dostluklar değişti. Kişi aldığı sorumluluklarla kendisini kısıtladı. Kimileri çoluk çocuğa karıştı, kendine hayat içinde '' aile '' adını verdiği kavramı keşfetti. Yanılsamalar olmuştur, bunlar çok doğal.
Aradan ne kadar zaman geçse de beni bir şekilde , bir yerde bulan dostlarım oldu, işte onlarda arkadaş statüsünden çıkıp adına dost denilen safta kendi yerlerini benden habersiz aldı.
Şeffaf bir topun içine girip kendi ütopyasını kuran, ve bir şekilde kendini onun içinde güvenli hisseden arkadaşlarımında yanımda olmasını isterdim. Bir de uzak mesafelerdeki insanları tanıdım, onları çok özledim. Baktım her zaman her yerde olamıyorum, duygularımı gönderdim onlara, yolda yürürken an'lık karşılaşmalar içimdeki sürprizler.
İyiiki doğmuşum, macera yeni başlıyor sanırım...
Bu yazımı burada sonlandırmak istiyorum; çünkü toplu hali genelinden çok daha özel. Belki de bu sıcakta bu kadar çok üşüdüğümden olsa gerek...
0 Yorumlar