Tanrı beni ilk başta sana kul yaptı, sonra

Tanrı beni ilk başta sana kul yaptı, sonra

Keyfine el koymamı yasak etti

Ya da özlem duymamı hesaplı zamanlara:

Kölenim ya, boş vaktin olsun diye bekletti.

Ah, bırak katlanayım, el pençe divan: değer,

Senin özgürlüğünün tutuklu yokluğuna;

Her mihnete sabreder, her azara baş eğer,

İncittin diye hiç suç yüklemez bile sana.

Sen nerede olursan ol, yetkin güçlü, özgürsün;

Hâkimsin dilediğin gibi kendi vaktine:

Canın neyi isterse varsın o keyfini sürsün,

Kendine suç işlersen kendin bağışla yine.

 Beklemek cehennemdir, ama beklerim seni,

İyi kötü demeden suçlamadan keyfini. 

William Shakespeare, Sone 58